Stage dag 3; De universteit.

Vandaag zouden we naar 1 van de beste universiteiten in Shanghai gaan. Onze stage-begeleider (die ook professor is op die universiteit) zou ons om 8 uur ophalen voor het appartement. Dus we zijn om 7 uur opgestaan en stonden lekker optijd (10 voor 8) buiten klaar.
8 uur.....nu moet hij ongeveer komen (maargoed we zijn in China (chinees-kwartiertje) dus het kan nog wel even duren)
8.10......nu moet hij toch echt wel komen (zou hij misschien bij de ander poort staan?)
8.15......waar blijft ie? Is hij ons vergeten ofzo?
8.20......nou zeg dit is niet meer leuk (bellen lukte niet want Paul's mobiel kreeg steeds een chinees stemmetje aan de lijn)
8.25......nog 5 minuten dan gaan we naar het bedrijf ofzo om iets anders te doen.
8.30......oke we gaan naar het bedrijf. TAXI!!
Toen stonden we ook nog eens in de file maar gelukkig kwamen uiteindelijk bij het bedrijf (stage-bedrijf) aan. Daar liepen we naar Jingjing, een Chinese vrouw (die engels spreekt!!) en ons helpt met de stage. Zij had ondertussen al telefoon gehad van de professor dat hij ons niet kon vinden =S Dus zij weer bellen. Nou ja we moesten maar een taxi nemen en als we daar waren bellen naar de professor. Maar Paul's (chinese) mobiel deed het niet. Bleek dat z'n beltegoed op was. Dus hebben we mayo haar telefoon maar gebruikt. Dus weer taxi bestellen en op naar de universiteit...

Maar...er was natuurlijk weer file. Uiteindelijk kwamen we 2 uur later bij de universiteit aan. Nu moesten we de professor nog vinden. Nou en die universiteit is echt enorm groot!! We hadden Jingjing gesmst en zij had de professor gebeld. We moesten naar het ...gebouw lokaal 503. Dus wij vragen aan de portier, de portier een student vragen en die heeft ons naar het juiste gebouw gestuurd. Dat was een enorm gebouw met 2 enorm grote torens en 2 wat kleinere aan de zijkant. Er was een gebouw east en west. Eerst zijn we in West naar de 5e verdieping, lokaal 503 gegaan. De verdieping was helemaal verlaten, leeg en donker en het lokaal/kantoor was gesloten. Dus wij weer naar beneden...volgende gebouw verdieping 5, lokaal 503. Nee, daar was hij ook niet. Daar hebben we trouwens ook nog bij een andere vrouw in haar kantoor mogen bellen, maar ...no response =( Dus weer naar beneden, nog een keer gevraagd. Toen zijn we naar verdieping 28 gestuurd. Ja, ga daar maar even zitten. Hij komt zo. Toen kwam er een of andere andere meneer binnen die dezelfde naam had als de professor *zucht*. Weer een mislukte poging. Toen zijn we weer naar het andere gebouw gegaan naar de 5e verlaten verdieping omdat een paar mensen van ons overtuigd waren dat hij daar vast wel heen zou komen. Dus toen hebben we een poosje daar gezeten op een donker, verlaten creepy verdieping.

Uiteindelijk zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we het NOG een keer gevraagd en aan een van de studenten die ons toen naar het gebouw ernaast bracht waar ook een 5e verdieping was en een lokaal 503. Toen hebben we heel voorzichtig naar binnen gekeken en ja hoor daar was de professor... na 4 uur hadden we hem gevonden. Helaas moesten we nog even wachten tot dat de professor klaar was met zijn les, dat duur gelukkig nog maar 15 minutjes.
Het was ondertussen lunch tijd en Professor Wang Yung had voor ons geregeld dat we konden gaan lunchen met wat van zijn Chineese leerlingen. Dat was heel gezellig. Ze name ons mee naar een restaurantje ergens boven een winkel. Z'n restaurantje zouden we zelf nooit hebben gevonden. De Chineese konden redelijk goed engels spreken en verstaan.(perfect engels naar poolse maat staven). We hebben het gehad over hoe hun school systeem werkte en hoe de ons school systeem werkt.
Zij hadden eten voor ons besteld en het was heel lekker. We hadden allemaal noodles. Ze hadden ook nog een schaal met aardappels en vlees besteld, ook gestoofde spinazie en tofoe ( waar we eerst van dachten dat het lever was XD)
Oja ze wouden onze namen weten, dat was toch wel een uitdaging voor ze. Ze dachten dat Marjolein een Japanse naam was. Ze kwamen er best goed uit. We hebben alleen maar 1 naam van hun gekregen en die was heel erg moeilijk. Het gesprek verliep echter verder probleemloos. Na het eten en een ervaring ver weg van dat van de polen, zijn wij verder gegaan. Het terrein van de universiteit was erg groot. We hebben hierna nog rond gelopen, en hier en daar een kijkje genomen.
We moesten op een gegeven moment met zijn alle naar de wc. Toen vonden we 1 wc, een mannen wc. Het meest bizarre aan deze toilet ervaring was dat wij allemaal tegelijk gingen naar het zelfde toilet (nouja, voor paul:niet dezelfde pot maar wel dezelfde ruimte).

Na deze vernieuwende ervaring ( uche uche )maakte wij onze o-zo-zorgvuldig-geplande planning waar wij ons ook zo goed aan hebben kunnen blijven denken/houden.
Het plan was om naar de Yuyuan Gardens en de Yuyuan tempel te gaan. in plaats daarvan strandde wij vlak voor onze bestemming op een leuk winkel straatje. Dat zelfde winkel straatje bleek te bestaan uit een aantal winkel straatjes en daarachter was weer een soort winkel centrum. Kortom, we zijn nooit bij de Yuyuan dingen aangekomen.
Het werd al gauw donker en voor dat we het door hadden was het al weer donker. We gingen weer uitgebreid eten voor een zeer lage prijs en we moesten ver lopen naar het metro station. Tijdens het eten hadden wij veel gedronken en moesten Jens en Mayo heel nodig naar het toilet. Toen Paul en Julie besloten nog tassen en schoenen te gaan kopen gingen zij bij Nanjing Road een winkel in en lieten de andere twee met instabiele blaas buiten wachten. Na een lange tijd wachten kwamen de dames weer naar buiten en was de volgende stop het toilet bij het metro station en daarna naar huis.

Dit was het zo'n beetje voor deze dag...dus...

groetjes uit ShangHai