Vrijdag, terug naar Nederland

Om 7 uur zijn we opgestaan om nog het een en ander in te pakken en het huis een beetje schoon te maken. Daarna heeft de vader van Paul ons naar het vliegveld gebracht met de Meglev (de magneettrein). Daar hebben we afscheid genomen van de vader van Paul. We zijn toen door de douane gegaan etc. etc. en moesten toen nog een uurtje wachten op het vliegtuig. Jens en Julie waren daarom een stuk de andere kant opgelopen om foto's te maken van vliegtuigen. Toen ze terug liepen (ruim optijd) bleken Mayo en Paul al helemaal klaar te staan omdat we het vliegtuig al in mochten.

Eenmaal in het vliegtuig bleek dat we in precies hetzelfde vliegtuig zaten op precies de zelfde plaatsen =P Verder zat het halve vliegtuig vol met Franse echteparen met een geadopteerd Chineesje. Dus het was nogal lastig om te slapen aangezien er een Chineesjes achter Julie zat en 1 achter Jens, die de hele tijd tegen onze stoelen aantrapten en vervolgens ook nog eens begonnen te huilen. (en ja als er een begint te huilen begint de ander ook te huilen). Gelukkig verliep de reis verder goed, we hadden alleen ietwat vertraging. Waardoor we in ongeveer een half uur het vliegtuig van Parijs naar Düsseldorf zien te moesten vinden. Gelukkig stond er iemand ons en nog 4 andere mensen op te wachten om ons via de snelste weg naar het vliegtuig te brengen. We moesten eerst eens stukje terug lopen dan via een trappetje kwamen we bij een busje uit waar we precies met z'n achten in pasten. Toen sjeesde hij over het vliegveld naar één of ander ander gebouw waar we in moesten. Toen omhoog met de roltrap (maar wel lopen tegelijkertijd). Door de douane en toen letterlijk achter die man aanrennen en een andere bus ofzo. Ondertussen waren we al een paar man veloren =P die ook opeens weer tevoorschijn kwamen. En daarna waren we dan eindelijk bij het vliegtuig... die helemaal niet vol zat maar gelijk vertrok toen wij erin zaten.

De vlucht ging heel snel en soepel. Nergens last van gehad. Ja en toen stonden we daar plots met onze koffers voor een aantal mensen die ons (vooral Julie) heel bekend voorkwamen. De vader, moeder en zus van Julie kwamen ons ophalen en we gingen met z'n vieren achter in het busje. We vielen allemaal bijna in slaap maar konden elkaar gelukkig wel een beetje wakker houden. Eerst hebben we Paul thuis afgedropt toen Jens en toen Mayo. We hebben allemaal een fantastische reis achter de rug. En slapen vanavond zal wel lukken.